De Bijrijder.

Het stuur had ik uit handen gegeven aan een héél goede vriend, de alcohol. En ik werd de bijrijder. Waar ik terecht kwam wist ik niet, in ieder geval niet waar ik naar toe wilde. Hij bepaalde de koers, ik had geen stem meer in te brengen.

Veel obstakels en ongelukken lagen op de route. Uitstappen kon niet, hij had de deur vergrendeld. Ik zat gevangen en moest meerijden, of ik wilde of niet. Dag in dag uit, jaar in jaar uit.

Toch kwam er een halte in zicht, even pauzeren dacht ik. Nee, ik ben hard weg gelopen en heb hulp gevraagd. Alleen kon ik het niet, ik wist de weg niet terug. Heb de weg naar de AA gevonden en ben heel voorzichtig weer achter het stuur gekropen. Alsof ik weer mijn eerste rijles kreeg. Met zweet in mijn handen en trillerig bewoog ik me weer zelfstandig op de openbare weg. Obstakels omzeilend op rustige weggetjes zodat niemand kon merken hoe moeilijk het eigenlijk voor me was.

En nu? Ik tuf ik al over de snelweg met al aardig wat zelfvertrouwen, nog wel erg waakzaam wetende dat gevaar overal op de loer ligt. Ik kan zelfs al lifters meenemen waarvan ik weer een heleboel leer. Zij kennen weer andere wegen die naar Rome leiden welke even mooi of nog mooier zijn. Samen voelen we ons dan ook nog eens veel sterker. Ik hoef niet meer alleen te reizen als ik dat niet wil. Ik geniet weer met volle teugen.

Als bijrijder zat ik er half slapend bij en ontging me al het moois wat er te beleven viel. Nu is mijn zicht helder, de ramen zijn schoon. Wordt het wazig, kan ik de sproeier gebruiken, ik wil zicht houden. Wat een heerlijk vooruitzicht, ik kan nu alle kanten op en vooral de goede, dankzij de AA en alle AA-ers die mij geholpen hebben.

Dank,

Ryanne. (12-3-2009 tot 31-07-2013).

AA HULPLIJN
– DAG EN NACHT BEREIKBAAR –
085 – 104 53 90

God, geef mij Kalmte om te aanvaarden,
wat ik niet kan veranderen.

Moed om te veranderen,
wat ik kan veranderen.

Wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken.